Είμαστε όλοι κουκουλοφόροι.

Οι γνωστοί – άγνωστοι που αμαυρώνουν τον αγώνα των νέων. Οι ρασοφόροι που έκοψαν «φιλέτα» την Ελλάδα. Ο ψεύτης πολιτικός που υποσχέθηκε επανίδρυση του Κράτους αλλά το ξέχασε. Ο μπάτσος-εφοριακός – πολεοδόμος- γιατρός «δημόσιος» υπάλληλος που χάρηκε επειδή ο πολιτικός «το ξέχασε». Ο δικηγόρος που μιλά για παρεξήγηση και επιμένει να δώσει τη δική του εξήγηση. Ο έμπορας που πούλαγε ακριβά «σκάρτο πράμα», φοροδιέφευγε και δεν κολλούσε τα σωστά ένσημα στον υπάλληλο, αλλά του έκαψαν το μαγαζί και τώρα κλαίγεται. Η μαμά που κανάκευε για χρόνια τον γιόκα της ότι είναι ένας «μικρός πρίγκιπας» (αληθινό golden boy), αξίζει πάντα τον έπαινο και αδικείται από το δάσκαλο, και πως στη ζωή πρέπει να βρει, για πρώτη δουλειά, θέση διευθυντή με μισθό τουλάχιστον 2.000 ευρώ -αμ πώς δηλαδή «τσάμπα θα δουλέψει το παιδί»;